10-jun-2024
Afscheid Wim Schenk
Op de uitvaart, op 24 augustus, van Wim Schenk, heeft Jan Bolt namens de Poelster een afscheidsrede gehouden. Hieronder de integrale weergave daarvan.
Beste Johan, Monika en Rob, kleinkinderen en verdere aanwezigen.
Toen ik de vraag kreeg om hier tijdens de uitvaart van Wim namens De Poelster een paar woorden te spreken, was het antwoord niet zo moeilijk. Maar in de afgelopen dagen, zoekend naar bijzondere gebeurtenissen om vandaag te vertellen, bleek dat nog niet zo simpel. Hoewel, bijna 50 jaar trouw aan één vereniging is op zich natuurlijk al bijzonder.
In de aankondiging van het overlijden van Wim werd hij gekarakteriseerd met zijn lieve lach, warm hart en zijn goedmoedigheid en in het whatsapp contact dat ik met Monica had, benoemde zij dat Wim zoveel plezier heeft gehad bij De Poelster.
De reden dat ik hier nu sta is om aan deze mooie woorden toe te voegen, dat de verenging evenzo veel plezier heeft gehad met en van Wim en hem hiervoor veel dank is verschuldigd.
Wim plaatste zich niet snel op de voorgrond, was niet haantje de voorste, maar was er altijd zodra het kon: met trainingen, met clubactiviteiten, maar ook als er vuile handen gemaakt moesten worden en er een beroep werd gedaan op zijn technische kennis.
Zolang zijn gezondheid dat toestond, het laatst tot ruim 2 jaar geleden, schaatste Wim op de Jaap Edenbaan, waarbij hij vooral in de laatste periode veel steun had van Ted, Dick en Theo. Tijdens het seizoen 2020/21 werd dat lastiger en lastiger.
Ooit een sterke boom van een kerel, was hij toen meer en meer afhankelijk geworden van anderen.
Bij De Poelster gingen Wim en An al met hun eigen kinderen naar het jeugdschaatsuur op de de Jaap Edenbaan in de jaren ’70 van de vorige eeuw en vanaf dat moment bleef Wim zelf actief schaatsend lid en werd An jeugdschaatsbegeleider. En beiden waren betrokken bij een veelheid aan clubactiviteiten.
Al in 1976, De Poelster bestond toen 12,5 jaar, bij de verhuizing van het eerste Poelster clubhuis van op een enorme dieplader naar het Jeugddorp 2 in Bovenkerk werkte Wim mee bij de verplaatsing en de installatie van het gebouw. En Wim en An staan prachtig op de foto bij het diner met de medewerkers van de club, ter gelegenheid van dit heugelijke gebeuren.
Toen Nel en ik in september 1978 lid werden van De Poelster en mee wilden gaan doen met de bostraining en wij op de Vierlingsbeeklaan liepen te zoeken naar het clubhuis, waren Wim en Ted Bakker de eersten die ons wegwijs maakten. We gingen samen trainen in het Bos onder leiding van Klaas Groot.
De grote verrassing was het bekertje ranja dat voor ons allemaal klaar stond na de training op de bar.
Sindsdien hebben we samen getraind in het bos, op het ijs, gewerkt aan boslopen, het natuurijs, het nieuwe clubhuis en nog veel meer.
En Wim had altijd verhalen, verhalen die er voor zorgden dat er geen stiltes vielen. Waar die verhalen meestal over gingen hoef ik niemand te vertellen. Ik herinner mij één van onze groepsgenoten die tijdens een duurloopje in het bos zei: Willem, heb jij ook een uitknop?
Ook tot een paar jaar geleden fietste Wim met zijn groepje getrouwen op maandagmiddag zijn ritjes op de racefiets, waarbij volgens de verhalen de kracht in Wim’s benen het won van zijn stuurmanskunst. Maar afgezien van wat kleine ongelukjes kwam iedereen toch meestal weer ongeschonden thuis.
Zoals ik mijn verhaal begon heeft Wim veel plezier beleefd aan De Poelster, maar De Poelster heeft minimaal evenveel plezier beleefd aan Wim. Hij was er altijd. Maar hij stond zich daar niet op voor. Voor ons was dat Wim.
Wim, voor mij blijf je een Poelster.
